مقاله راههاي موفقيت (روانشناسي فردي)

مقاله راههاي موفقيت  (روانشناسي فردي)

به گفته روان شناسان موفقيت يك امر دروني و برداشت فردي مي باشد كه هر كس برداشت خاصي از موفقيت دارد بطور مثال: شايد كساني باشند كه تمام امكانات زندگي برايشان مهيا شده و احتياجاتشان برطرف ولي احساس خوشبختي نمي كنند.

موفقيت از ديد فرد با توجه به سابقه شخصيتي و تيپ خانوادگي آن متفاوت مي باشد ممكن است شخصي احساس خاصي راجع به نوعي نگرش داشته باشد( واقعيت مهم نيست بلكه اين برداشت از واقعيت است كه مهم مي نمايد.)

موفقيت معناي گسترده تري هم دارد. براي اينكه از خودمان بپرسيم كه آيا موفق هستيم يا نه بايد دلايلي را براي خود ارزيابي كنيم بدين صورت كه موفق بودن يا نبودن ما را اثبات كند. البته موفقيت معناي گسترده تري هم دارد كه رضايتمندي و سازگاري از آن جمله اند. همين كه انسان بتواند با محيط خود سازگار شود به موفقيت نسبي رسيده است براي آنكه بهتر در جريان امور مربوط به موفقيت قرار بگيريم لحظاتي را به پاي صحبتهاي استاتيد برجستة رشته ارتباطات مي نشينيم مي خواهيم بدانيم حميد رضا پور دهقان كارشناس پزشك روانشناسي و يكي از موفقيت احساس دائم و پايدار مي باشد و اگر ما هدفي را كه در نظر گرفتيم به آن رسيده باشيم موفق خواهيم بود چه زمان موفق هستيم؟

و اگر به آن نرسيم خود را موفق احساس نمي كنيم البته در اينجا مدت زمان و اهدافي كه فرد براي خودش در نظر مي گيرد بسيار مهم است زيرا اگر اين اهداف خيلي دشوار باشد ما سعي نمي كنيم به آن برسيم و اگر خيلي آسان باشد براي ما راضي كننده نخواهد بود و اگر هم ما به هدفمان نرسيم دچار ناگامي خواهيم شد.

براي رسيدن به موفقيت چه مولفه هايي را در نظر داشته باشيم؟

عوامل شخصي و فردي:

اگر كسي خود را بشناسد يعني بداند كه در چه جايگاهي قرار دارد و به هويت خود پي برده باشد مي توان گام اول در موفق شدن را بردارد بدين صورت كه اگر ما خود را بشناسيم براي رسيدن به موفقيت عيب دروني خود را اصلاح مي كنيم كه اين عمل از طريق اطرافيان ما صورت مي گيرد كه خيلي موارد و ايرادها را به ما گوشزد مي كنند

2- شخص درون گرايي نباشيم كه فقط به ارتباط با خود بسنده كنيم. بلكه ارتباطات اجتماعي خوبي داشته  باشيم.

3- هدفي براي خود تعيين كنيم و براي رسيدن به هدفمان تمام سعي و تلاش خود را بكار گيريم

4- بوجود آمدن انگيزه مي باشد كه متأسفانه بسياري از ما تا محدوديتي برايمان بوجود نيايد به سراغ انگيزه نمي رويم.

5- احساس رضايتمندي براي خود فرد وجود داشته باشد نه اينكه فقط ديگران او را انسان موفقي بدانند خود شخص نيز يك احساس را داشته باشد و جو اجتماعي روي ما آنقدر تأثير گذار نباشد كه ما را از رسيدن به هدفمان باز دارد.

6- كم كردن استرس مي باشد تا جايي كه مي توانيم خود را چه از استرس روز مرگي مثل ( درسي كه هميشه از آن مي ترسيم ديدن هم اتاقي كه در دانشگاه باعث آزار ميشود) و چه از استرسهاي حاد كه مسائل كاري ما مي باشند و تا جايي ممكن آنها را كاهش دهيم.