تحقيق بررسي و مطالعه ميزان شيوع افسردگي در دانش آموزان سال سوم دبيرستانهاي تيزهوشان يزد

تحقيق بررسي و مطالعه ميزان شيوع افسردگي در دانش آموزان سال سوم دبيرستانهاي تيزهوشان يزد

خلاصه

اختلالات خلق دربرگيرنده گروه بزرگي از اختلالات رواني هستند كه حالات خلقي پاتولوژيك
( خلق بالاتر و پايين تر از حد طبيعي)، اعمال نباتي وابسته به آنها و ديگر اختلالات روان حركتي تصوير باليني اصلي آنها را تشكيل مي دهد. در اين بين انواع افسردگي اختلالات خلق، خصوصا افسردگي اساسي، گروه بزرگي را شامل مي شوند كه ممكن است به صورت اپيزودهاي منفرد و يا اپيزودهاي راجعه متظاهر شوند. بيماراني كه خلق افسرده دارند با كاهش انرژي و علاقه به كار، اشكال در تمركز، بي اشتهايي، احساس بي ارزشي يا گناه و افكار مرگ و خودكشي مواجه
مي شوند كه اين امر باعث اضمحلال بخش عمده اي از قواي فكري و نيروي كارآمد جامعه
مي گردد.

بررسي دانش آموزان به لحاظ اهميت آن از نظر بنيادي و كاربردي مورد توجه بسياري از روانشناسان، مشاوران و علماي تعليم و تربيت و متخصصان بهداشت رواني و ساير افرادي كه به نحوي با دانش آموزان سروكار دارند قرار گرفته است. با توجه به اينكه وضعيت روحي- رواني دانش آموزان امر مهمي در وضعيت تحصيلي آنان به شمار مي آيد به غايت يافته هاي اين تحقيق مي تواند راهگشاي بسياري از مشكلات وابسته به تحصيل درمراكز آموزشي واقع گردد.

هدف از اجراي اين تحقيق تعيين ميزان شيوع افسردگي در دانش آموزان سال سوم دبيرستانهاي تيزهوشان يزد و مقايسه آن با دانش آموزان ساير دبيرستانها مي باشد. در اين تحقيق 131
 دانش آموز سال سوم دبيرستان دخترانه و پسرانه تيزهوشان( گروه مورد) و 143 دانش آموز سال سوم دبيرستانهاي دخترانه فاطمه مشكاه و پسرانه كيخسروي ( گروه شاهد) انتخاب شدند. در مجموع 274 دانش آموز به وسيله آزمون Beck مورد ارزيابي قرار گرفتند.

از ميان 131 نفر گروه مورد 75 نفر(3/57%) و از ميان 143 نفر گروه شاهد 77 نفر (9/53%) دچار افسردگي متوسط و شديد بودند كه اين اختلاف به وسيله chi-square آزمون گرديد و با p-value = 0.932 اين ارتباط معني دار نشد يعني از نظر شيوع افسردگي بين دو گروه تفاوت معني داري وجود ندارد. با بررسي ميزان افسردگي بر حسب جنس، بعد خانوار، وضعيت مالي، شغل مادر و وضعيت زندگي با والدين نيز رابطه آماري معني داري بين دو گروه بدست نيامد. اين بدان معني است كه ما با اين تعداد نمونه نتوانستيم ارتباطي از اين حيث بين دو گروه مورد مطالعه مشاهده كنيم و دو گروه از نظر شيوع افسردگي تفاوتي ندارند.

مقدمه :

افسردگي يك سندرم و شامل مجموعه علايمي است كه يك علت خاص را نمي توان براي آن پيدا كرد علايم اين بيماري عبارتند از: افسرده بودن خلق و خوي در بيشتر روزها، كاهش آشكار علاقه و ميل به هر نوع فعاليتي در زندگي، كاهش وزن، بي خوابي، خستگي و كاهش انرژي، احساس بي ارزشي و گناهكار بودن و كاهش تمركز و تصميم گيري و انديشيدن به مرگ و خودكشي بدون داشتن طرحي براي آن.

اين بيماري شايعترين بيماري رواني بعد از اضطراب مي باشد با توجه به مواردي نظير شيوع بالاي ابتلا در دوره جواني و ضربه هاي روحي عظيمي كه به اطرافيان بيمار افسرده و جامعه وارد
مي شود، غيرفعال شدن و كاهش كارآيي قشر عظيمي از نيروي فعال جامعه و تاثير منفي بر ديگران و زيان اقتصادي و اجتماعي آن، نياز به تحقيق در اين مورد اهميتي دوچندان دارد.

...

اگر پزشكي به وجود حمله افسردگي شك كند، اولين وظيفه او تعيين اين مسئله است كه آيا افسردگي يك قطبي است يا دوقطبي، يا اين كه در زمره 15%-10% از مواردي است كه ثانويه به بيماري طبي عمومي يا سوء مصرف مواد مي باشد. پزشكان همچنين بايد خطر خودكشي را با پرسش مستقيم ارزيابي كنند زيرا بيماران اگر مجبور نباشند از صحبت كردن درمورد چنين افكاري اكراه دارند.

 اگر نقشه هاي اختصاصي براي خودكشي كشف شود، يا عوامل خطر قابل ملاحظه اي وجود داشته باشد( مثل سابقه قبلي اقدام به خودكشي، نااميدي مفرط، بيماري طبي همزمان، سوء استفاده مواد يا انزواي اجتماعي). بيمار بايد براي مراقبت فوري به متخصص روانپزشكي ارجاع شود. تقريبا15% از بيماراني كه بيماري افسردگيشان  درمان نشده باشد، اقدام به خودكشي خواهند كرد، و اكثر اين بيماران در طول يك ماه قبل از مرگشان به جستجوي كمك از پزشك برمي آيند.

مطالعه فرهنگهاي مختلف نشان داده كه تظاهرات بيروني افسردگي مختلف است، اما علائم اصلي مشابه اند. بروز افسردگي با افزايش سن، افزايش مي يابد. بدون توجه به سن، شيوع اختلال در زنان تقريبا دوبرابر مردان است. قبلا اعتقاد براين بود كه اين تفاوت بروز در دو جنس بازتابي از عوامل اجتماعي- فرهنگي است. اما مطالعات طولي اخير در مورد دوقلوها نشان دهنده آن است كه در زنان بالغ آسيب پذيري نسبت به افسردگي عمده به ميزان زيادي منشاء وراثتي دارد و اثر عوامل محيطي موقتي بوده و بر شيوع مادام العمر تاثيري ندارد ارتباط بين فشار رواني، حوادث منفي زندگي، وشروع حملات افسردگي نامشخص است. مطمئنا حوادث منفي زندگي مي تواند افسردگي را تسريع نموده و در بروز آن سهيم باشد اما خود افسردگي مي تواند منبع تجارب پرفشار (stressful) باشد.